کشتن فرزند به دست پدر ؛ قتل بی قصاص نفس - نیاز بازبینی در بخش تعزیری حکم

به گزارش سرویس اجتماعی خبر ناب به نقل از خبرآنلاین -  در هفته ای که گذشت، یک بار دیگر تیترهای خبری با واژه هایی آشنا و در عین حال تلخ پر شد: "پدری، فرزند خود را به قتل رساند". واکنش افکار عمومی همان بود که همیشه هست؛ شوک، خشم و پرسش هایی تکراری: چرا؟ چگونه؟ و مهم تر از همه، چرا باز هم مجازاتی درخور این جنایت، اعمال نخواهد شد؟

رکنا در خبری نوشت:طبق ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی ، اگر پدر یا جد پدری فرزند خود را بکشد، قصاص نمی شود. این حکم دهه هاست که به محل مناقشه ای حقوقی-اجتماعی در ایران تبدیل شده؛ چرا که در عمل، نه تنها بازدارندگی لازم را ایجاد نکرده، بلکه در برخی موارد، دست پدران خشمگین یا بیمار را برای ارتکاب فاجعه ای جبران ناپذیر باز گذاشته است.

قانون چه می گوید؟

در قانون، هرچند پدر از قصاص معاف شده است، اما مجازات هایی دیگر برای او در نظر گرفته شده. مطابق ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی، در صورتی که قتل منجر به اخلال در نظم عمومی شود، مرتکب به ۳ تا ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم خواهد شد. در کنار آن، پرداخت دیه نیز الزامی است، هرچند پدر به عنوان قاتل، از ارث فرزند محروم می شود.

اما پرسش مهم این است: آیا ۳ تا ۱۰ سال حبس برای قتل عمدی یک انسان – آن هم انسانی که فرزند خود قاتل بوده – مجازاتی کافی است؟

وقتی پدر، معاف است اما مادر نه

این استثنا تنها شامل حال پدر و جد پدری می شود. مادر، در صورت ارتکاب قتل عمدی فرزند، مشمول قصاص است. این تفاوت فاحش در نوع برخورد قضایی با والدین، نه تنها چالش های فقهی و حقوقی جدی ایجاد کرده، بلکه به گفته بسیاری از حقوق دانان، با اصول عدالت کیفری و تساوی افراد در برابر قانون نیز در تضاد است.

ضرورت بازنگری؛ مطالبه ای اجتماعی

در سال های اخیر، با افزایش موارد کودک آزاری و حتی قتل فرزندان توسط پدران، کارشناسان حقوقی و روانشناسان بارها خواستار تجدیدنظر در این قانون شده اند. آنها معتقدند که اگرچه فقه قصاص را برای پدر مجاز نمی داند، اما قانونگذار می تواند با تکیه بر تعزیرات شدیدتر، مجازاتی بازدارنده تر وضع کند.

به عنوان مثال، حبس تعزیری ۱۵ تا ۲۵ ساله یا حتی حبس ابد می تواند جایگزینی مناسب برای قصاص باشد، در حالی که همچنان با مبانی فقهی نیز در تضاد قرار نگیرد.

جامعه چه می خواهد؟

مردم خواهان امنیت اند؛ به ویژه امنیت فرزندان. در نظام قضایی ای که حتی سرقت مسلحانه یا حمل مواد مخدر می تواند به مجازات های سنگین تری منجر شود، چگونه قتل یک فرزند – آن هم به دست پدر – تنها با چند سال زندان پاسخ داده می شود؟ آیا وقت آن نرسیده که قانونگذار، با بازنگری در ماده ۶۱۲، راه را برای تعزیرات شدیدتر هموار سازد؟

قانون نباید در برابر قتل سکوت کند، حتی اگر قاتل "پدر" باشد. اگر قصاص در فقه امکان پذیر نیست، مجازاتی سنگین تر از چند سال حبس نه تنها می تواند عدالت را محقق کند، بلکه پیامی قاطع به جامعه مخابره می کند: هیچ پدری حق ندارد جان فرزندش را بگیرد و تنها با چند سال حبس، دوباره به خانه بازگردد.پایان این قصه تلخ، تنها با اصلاح قانون، نوشته خواهد شد.