کدام دارو ها باعث معده درد می شوند؟

به گزارش سرویس مجله خبر ناب به نقل از فرارو - درد یا ناراحتی معده مرتبط با دارو یک مشکل رایج است. برای برخی افراد، برخی از دارو های تجویزی یا بدون نسخه (OTC) ممکن است این عارضه جانبی را داشته باشند.

به گزارش رویداد ۲۴، اگر به بیماری التهابی روده (IBD) مبتلا هستید، اجتناب از دارو هایی که می توانند منجر به این نوع مشکلات معده شوند، مهم است. این امر به ویژه در صورتی صادق است که قبلاً سابقه مصرف دارو هایی که باعث تحریک دستگاه گوارش شده اند، داشته باشید.

در این مقاله برخی از دارو های تجویزی و بدون نسخه که به احتمال زیاد باعث درد و ناراحتی معده می شوند، بحث می شود.

مسکن ها و تب بر ها

انواع خاصی از دارو های ضد درد در صورت مصرف مکرر یا در دوز های بالا باعث تحریک معده می شوند.

دارو های NSAID

دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) برای درد های روزمره استفاده می شوند و می توان آن ها را بدون نسخه خریداری کرد. در دسترس بودن و محبوبیت آن ها احتمالاً دلیلی است که آن ها همچنین شایع ترین علت تحریک معده مرتبط با دارو هستند. NSAID ها بر روی پوشش معده که مخاط نامیده می شود تأثیر می گذارد و با از بین بردن ترکیباتی به نام پروستاگلاندین، درد و التهاب را کاهش می دهند. پروستاگلاندین ها در فرآیند التهابی نقش دارند. بدون آن، سطح درد و التهاب کاهش می یابد. با این حال، پروستاگلاندین ها همچنین کلید فرآیند مهم دیگری هستند که در معده انجام می شود: ایجاد و نگهداری از مخاط محافظ.

مخاط حاوی سلول هایی است که مخاط تولید می کنند، ماده ای به رنگ زرد مایل به سفید که معده را می پوشاند و از آن در برابر شیره های گوارشی محافظت می کند. NSAID ها تولید مخاط را مختل می کنند که منجر به ضعف در لایه مخاطی می شود. این نازک شدن لایه مخاطی باعث می شود که آنزیم های گوارشی معمولی پوشش معده را تحریک یا ملتهب کنند. هنگامی که در پوشش معده التهاب وجود دارد، به آن گاستریت می گویند و وقتی که التهاب پیشرفت می کند می تواند منجر به خونریزی، زخم (زخم در پوشش معده) یا به ندرت سوراخ شدن معده شود.

برخی از افراد پس از مصرف NSAID ها بیشتر در معرض خطر ابتلا به تحریک معده هستند. این امر شامل افراد مسن یا کسانی است که قبلاً سابقه مشکلات معده دارند. افراد مسنی که برای درد و التهاب ناشی از آرتریت یا سایر بیماری ها به طور منظم از NSAID استفاده می کنند در معرض خطر تحریک معده هستند. سابقه زخم معده یا گاستریت نیز با خطر بیشتر عوارض پس از مصرف NSAID همراه است. در برخی موارد، ممکن است دارو هایی تجویز شوند که می توانند به محافظت از پوشش معده در برابر اثرات منفی NSAID ها کمک کنند.

استامینوفن

تیلنول (استامینوفن) یک داروی ضد درد جایگزین OTC است. این دارو یک NSAID نیست، بنابراین احتمال کمتری دارد که باعث تحریک معده شود. با این حال، برخی تحقیقات نشان داده است که افرادی که دوز های بالاتر تیلنول مصرف می کنند ممکن است مشکلات معده را نیز تجربه کنند. نکته مهم این است که دوز های بالای تیلنول نیز با سمیت کبدی مرتبط است. به این دلایل، همیشه باید کمترین دوز موثر تیلنول را مصرف کنید و هرگز از دوز ذکر شده روی بسته بندی تجاوز نکنید.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها می توانند تعادل طبیعی باکتری ها را در معده شما بر هم بزنند. همه آنتی بیوتیک ها به طور بالقوه می توانند باعث مشکلات معده مانند حالت تهوع و درد شوند. بیشتر اوقات، این علائم موقتی هستند. استفاده از آنتی بیوتیک های خاص، به ویژه پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها، می تواند باعث رشد بیش از حد باکتری های Clostridioides difficile شود.

آنتی اسید ها

برخی از آنتی اسید ها حاوی هیدروکسید آلومینیوم به عنوان یکی از مواد اصلی فعال هستند. آنتی اسید ها برای مدت زمان کوتاهی، ۳۰ تا ۶۰ دقیقه، عمل می کنند. پتانسیل اثر برگشتی بعد از بین رفتن آن وجود دارد، جایی که اسید معده بیشتری تولید می شود. دارو های حاوی این دارو در صورت استفاده طولانی مدت نیز می توانند منجر به یبوست شوند. آنتی اسید ها همچنین می توانند باعث تاخیر در تخلیه معده شوند. تاخیر در تخلیه معده به این معنی است که عضلات معده کند می شوند و غذا با سرعتی که باید از معده خارج نمی شود. برای افراد مبتلا به گاستروپارزی، اختلالی که باعث تاخیر در تخلیه معده می شود، دارو هایی که این اثر کندی را افزایش می دهند، می توانند مشکلات قابل توجهی ایجاد کنند.

مکمل های آهن

مکمل های آهن زمانی بهتر جذب می شوند که با معده خالی مصرف شوند. با این حال، این می تواند منجر به مشکلات معده در برخی افراد شود. گاستریت ناشی از قرص آهن یک عارضه نادر، اما بالقوه جدی مصرف مکمل آهن است. تصور می شود که مکمل های آهن می توانند در بدن اکسید شوند و باعث آسیب به معده و مری شوند.

دارو های ضد اسهال

دارو های ضد اسهال شامل دارو های بدون نسخه حاوی بیسموت ساب سالیسیلات مانند Pepto Bismol، Maalox و Kaopectate است. انواع دیگر دارو هایی که ممکن است برای درمان اسهال استفاده شوند عبارتند از:

متاموسیل (پسیلیوم)

ایمودیوم (لوپرامید)

تسکین چند علامت ایمودیوم (سایمتیکون)

دارو های آنتی کولینرژیک

دارو های آنتی کولینرژیک برای درمان افسردگی، اختلالات خواب و بی اختیاری استفاده می شود. آن ها همچنین می توانند به تسکین درد مرتبط با حساسیت احشایی یا درد عملکردی شکم کمک کنند، که درد مزمن یا عود کننده معده است که توسط هیچ ناهنجاری فیزیکی ایجاد نمی شود. برخی از دارو های موجود در این دسته عبارتند از: ضد افسردگی های سه حلقه ای، باربیتورات ها، شل کننده های عضلانی و بنزودیازپین ها. این دسته همچنین شامل آنتی هیستامین معمولی OTC بنادریل (دیفن هیدرامین) می شود.

مسدود کننده های H ۲

آنتاگونیست های گیرنده H ۲ برای درمان بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) استفاده می شود. برخی از این دارو ها ممکن است تخلیه غذا از معده را به تاخیر بیندازند. با این حال، سایر آنتاگونیست های گیرنده H ۲ ممکن است اثر معکوس داشته باشند و سرعت تخلیه غذا از معده را افزایش دهند. اثرات دقیق دارو های منفرد هنوز تحت مطالعه است.

این خبر توسط سایت فرارو منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : فرارو