جوانان راه ما را ادامه دهند

به طور کلی در این شب، گروه «نوبان بندر کنگ» از هرمزگان، تکنوازی نی محلی سعید جعفرزاده از فارس، دونوازی قشقایی از فارس، گروه «سیلم» از مازندران، تکنوازی دونلی عیسی بلوچ از سیستان و بلوچستان، همراه خوانی ولی کمری از ایلام، مقام خوانی بختیاری میلاد صادقی از چهارمحال بختیاری، تکنوازی عاشیق رمضانعلی خدابنده لو از زنجان، گروه «ابولوفا» از خراسان رضوی روی صحنه رفتند.

اجازه ندهند موسیقی ما منقرض شود

نخستین گروهی که در این شب روی صحنه رفت و دقایقی هم بیش از آنچه که باید، اجرا کرد، گروه «نوبان بندر کنگ» بود که احمد عبیدی سورو سرپرستی آن را برعهده داشت.

این گروه برای پنجمین بار است به جشنواره موسیقی نواحی آمده است. 

سرپرست این گروه طی سخنانی کوتاه به ایسنا می گوید: گروه موسیقی که ما اجرا می کنیم، بیشتر برای اهل هوا است ولی با این حال انتظار دارم که گروه و کار ما معرفی شود و موسیقی که اجرا می کنیم برای نسل بعدی ما باقی بماند و منقرض نشود.  

آواز عشق 

موسیقی بلوچستان آوایی بس دلنشین دارد که گویی روح و روان آدمی را با خود همراه می سازد و آن را به رقص در می آورد. 

در زمان اجرای گروه «مستاگ بهره» از این منطقه، گروه موسیقی را چنان با ظرافت اجرا می کردند که گویی راحت ترین کار دنیا برای آنها است.

خداداد شکل زهی که دارای مدرک معادل دکترا است، پیشتر هم در این جشنواره شرکت کرده و به جشنواره هایی در کشورهایی مانند، فرانسه، بلژیک، قطر، دبی و امارات شرکت کرده است، درباره اجرای این گروه توضیح می دهد: در این اجرا که فضایی شاد دارد، شعری که خوانده می شود برای عروسی و شادباش به داماد است. 

او ادامه می دهد: من از ۱۲ سالگی نوازندگی قیچک را آغاز کردم. استعداد این کار به صورت ارثی در خون من است، الان من نوه ای دارم که قیچک می نوازد و سن و سالی هم ندارد، ۲۰ سالش است. 

این هنرمند اما در پاسخ به اینکه انتظار او از این جشنواره چیست، می گوید: انتظار دارم که انجمن موسیقی و ارشاد به هنرمندان موسیقی نواحی رسیدگی کند؛ زیرا آنها بجز فعالیت در موسیقی کار دیگری ندارند و همه آنها بیکار نشسته اند. بیشتر ما بیمار هستیم. در حال حاضر خود من و همسرم ناراحتی قلبی و معده داریم. اگر به ما هنرمندان رسیدگی نشود، از کجا بیاوریم خود را درمان کنیم؟ اینکه در این سن و سال و وقتی که مدرک دکترا دارم در عروسی ها ساز بنوازم، برایم زشت است و من را مسخره می کنند. 

او ادامه می دهد: من بیمه صندوق اعتباری حمایت از هنرمندان را دارم ولی خود تنها سه چهار تومان است که این پول هزینه تنها یک شام و ناهار است.

جوانان راه ما را ادامه دهند

رمضان علی خدا بنده لو نیز، عاشیقی از دیار زنجان بود که تنها او و سازش قوپوز در جشنواره حاضر شده بودند، ولی به همراه سازش چنان اجرا می کرد که گویی یک گروه موسیقی روی صحنه است. این هنرمند که از دوره نخست در این جشنواره حضور پیدا کرده است، موسیقی او نیز حال و هوای آیینی داشت و او درباره آن چنین می گوید: قطعه را به نام «احمدی کرمی» که به ترکی به آن «هوا» می گوییم اجرا کردم. شعر این آهنگ نیز درباره انبیا بود. 

او ادامه داد: من ۴۰ سال است که عاشیق هستم و شغلم این است. تا حد کمی از عاشیق میرزا علی دشتکی و توسط فیلم ها و صوت های عاشیق های دیگر این کار را یاد گرفته ام. من ۷ دیپلم افتخار از آذربایجان و باکو دارم و در چندین جشنواره ایران شرکت کرده ام. 

او نیز درباره انتظار خود از این جشنواره می گوید: جشنواره ها برای ما بسیار مهم است، به خصوص که می خواهیم جوان ها با موسیقی که اجرا می کنیم آشنا شوند و پیرو راه ما باشند تا این موسیقی حفظ شود. برگزاری این جشنواره ها باعث حفظ اصالت ها می شود که به همین دلیل برگزاری آنها واجب است. درحقیقت برگزاری این جشنواره ها اجداد ما را جلوی چشممان می آورد. جوانان سعی کنند که راه و مسلک ما را ادامه دهند. موسیقی عاشیقی همه محتواهای خود را درونش گنجانده است و به همین دلیل جای کار آن بالا است. 

همچنین در این برنامه از رمضان علی خدابنده لو از زنجان، سعید جعفرزاده از فارس و خداداد شکل زهی تقدیر شد.

این خبر توسط سایت خبرآنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : خبرآنلاین