کشف شواهد شگفت انگیز از 46 هزار سال پیش از فسیل های انسان خردمند

به گزارش سرویس مجله خبر ناب به نقل از همشهری - یکتافراهانی: تحقیق گسترده ای که توسط تیمی بین المللی به رهبری ژان-ژاک اوبلن و تسنکا تسنوا از مؤسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک انجام شد، بقایای انسان های اولیه را در لایه های ابتدایی این غار کشف کرد که تاریخ آن ها به بیش از ۴۵ هزار سال پیش بازمی گردد.

جالب آنکه، به جز یک دندان، دیگر بقایای انسانی آنقدر خرد شده بودند که با چشم غیرمسلح قابل شناسایی نبودند. بنابراین دانشمندان برای تشخیص آن ها به تحلیل پروتئینی متوسل شدند.

رازگشایی با تحلیل پروتئین ها

به گفته فریدو ولکر، پژوهشگر دانشگاه کپنهاگ با استفاده از طیف سنجی جرمی پروتئین ها، امکان شناسایی سریع استخوان های انسانی از میان بقایای پراکنده جانوری فراهم شد. این روش که به تفاوت های کوچک در توالی آمینواسید پروتئین ها تکیه دارد، به طور مؤثری استخوان های انسان مدرن را آشکار ساخت.

تعیین دقیق سن فسیل ها

برای تعیین سن دقیق این فسیل ها و لایه های رسوبی، تیم پژوهشی با همکاری نزدیک لوکاس واکر در مؤسسه ETH زوریخ، از طیف سنج شتاب دهنده استفاده کرد. این روش امکان دستیابی به نتایجی با دقتی بی سابقه را فراهم آورد.

انسان مدرن در برابر نئاندرتال

برای تعیین دقیق هویت این انسان های باستانی، تیم ژنتیک به رهبری ماتیجا هایدینیاک و ماتیاس مایر، با استخراج DNA از استخوان های خردشده موفق به بازسازی کامل ژنوم میتوکندریایی شش نمونه از هفت نمونه موجود شدند.

ماتیجا هایدینیاک می گوید: جایگاه این توالی های میتوکندریایی درخت تکاملی نشان می دهد این انسان ها به مدرن ها تعلق دارند و در پایه سه شاخه اصلی ژنتیکی انسان های امروز خارج از آفریقای سیاه قرار دارند. این یافته ها با نتایج تاریخ گذاری رادیو کربن کاملاً همخوانی دارند.

مهاجرانی پیشگام با ابزارهای پیشرفته

یافته های غار باچو کیرو نشان می دهد این گروه های اولیه هومو ساپینس، ابزارهای سنگی از سنگ چخماق باکیفیت بالا تهیه می کردند که از مناطقی تا فاصله ۱۸۰ کیلومتری آورده شده بود. این ابزارها شامل تیغه های نوک تیزی بودند که احتمالاً برای شکار و قصابی جانوران استفاده می شدند.

رزن اسپاسوف، دیرینه شناس دانشگاه نوین بلغارستان، خاطرنشان می کند بقایای جانوری این محوطه شامل ترکیبی از گونه های گرمادوست و سردادوست مانند گاومیش و گوزن سرخ است. این جانوران به شدت قصابی شده و از استخوان هایشان به عنوان مادة خام برای ساخت ابزار استفاده شده بود.

ژئوف اسمیت، جانورشناس مؤسسه ماکس پلانک، تأکید می کند: بسیاری از دندان های خرس غار به صورت آویز تزئینی ساخته شده اند که شباهت چشمگیری به زیورآلات نئاندرتال ها در اروپای غربی دارند.

تغییر چهره اروپا

شواهد به دست آمده از غار باچو کیرو نمایانگر لحظه ای کلیدی در تاریخ بشر است: جایگزینی نئاندرتال های پارینه سنگی میانی با هومو ساپینس های پارینه سنگی بالایی. این نخستین ظهور فرهنگی است که با عنوان «پارینه سنگی بالایی آغازین» (Initial Upper Paleolithic) شناخته می شود.

هویت ساکنان غار

درحالی که برخی پژوهشگران حضور گهگاهی انسان خردمند در اروپا را در این دوران مطرح کرده بودند، بقایای هم عصر معمولاً به نئاندرتال ها نسبت داده می شد.

برای تعیین دقیق هویت ساکنان غار تیم ژنتیک به رهبری ماتیا هایدینجاک و ماتیاس مایر از مؤسسه ماکس پلانک، دی ان ای فسیل های خردشده را توالی یابی کردند.

ماتیا هایدینجاک می گوید: باتوجه به نگهداری فوق العاده دی ان ای در دندان آسیایی و قطعات انسانی شناسایی شده از طریق پروتئین ها، ما توانستیم ژنوم کامل میتوکندریایی شش نمونه از هفت نمونه را بازسازی کنیم. جالب اینکه تمام توالی های میتوکندریایی این لایه به انسان های مدرن تعلق داشت.

رفتارهای پیشرفته انسان های اولیه

ورود انسان خردمند به اروپا به حدود ۴۵ هزار سال پیش یا حتی زودتر برمی گردد. این گروه ها ابزارهایی از سنگ چخماق باکیفیت بالا، حتی از منابعی تا ۱۸۰ کیلومتری غار، می ساختند. این ابزارها احتمالاً برای شکار و قصابی گستردة حیوانات سایت به کار می رفت.

پالئونتولوژیست روسن اسپاسوف از دانشگاه جدید بلغارستان می گوید: بقایای جانوری نشان می دهند مخلوطی از گونه های سازگار با سرما و گرما وجود داشته اند، از جمله گاومیش و گوزن سرخ.

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین