رئیس جمهور در سایه؛ معاونی قدرتمند که زخمی از گذشته در دل دارد + تصاویر - همه چیز درمورد افراط گرای تمام عیار؛ یک جنگجوی مقدس از جناح راست

به گزارش سرویس بین الملل خبر ناب به نقل از همشهری - رسانه آلمانی در گزارشی با اشاره به مسیر زندگی «جی دی ونس» معاون رئیس جمهور آمریکا، نحوه بدل شدن او به یکی از قدرتمندترین معاونین رئیس جمهور ایالات متحده در تاریخ را شرح داده و ریشه های عقاید افراطی او را در سرگذشتش جستجو می کند.

اشپیگل در مطلبی با عنوان «جنگجوی مقدس، ضدنظام، رئیس جمهور سایه؛ قدرت ماورایی ونس» می نویسد که او در یکی از فقیرترین شهرهای آمریکا به دنیا آمد و در نبود پدر، توسط مادری تربیت شد که هرگز نتوانست اعتیادش به مواد مخدر را ترک کند. از چنین جایگاهی بود که او به موقعیت کنونی ای به عنوان معاون رئیس جمهور ایالات متحده رسید.

در این گزارش آمده است: با این حال، به طرز عجیبی، موفقیت ونس، او را با سرزمینش آشتی نداده است. معاون رئیس جمهور اکنون از قدرتش برای ویران کردن همان آمریکایی استفاده می کند که زمینه پیشرفت او را فراهم کرده بود. او شورشی علیه نظام است و ترامپ که ونس ۴۰ ساله را وارث جنبش «آمریکا را دوباره عظیم کنیم» نامیده، تمامی ابزارها را برای تحقق این هدف در اختیار او گذاشته است. به ندرت در تاریخ ایالات متحده معاون رئیس جمهوری تا این اندازه بانفوذ دیده شده است.

به گزارش اشپیگل، ترامپ تقریباً هر هفته او را برای ناهار به کاخ سفید دعوت می کند و تقریباً هیچ جلسه ای با سران دیگر کشورها نیست که ونس در آن حضور نداشته باشد. او در اواخر فوریه در دفتر بیضی شکل کاخ سفید با «ولودیمیر زلنسکی»، رئیس جمهور اوکراین درگیر شد؛ درگیری ای که روابط کی یف و واشنگتن را برای همیشه تیره کرد.

او از مواضع رایج غرب فاصله گرفت و در کنفرانس امنیتی مونیخ، بزرگ ترین خطر برای اروپا را نه «ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهور روسیه، بلکه چیزی دانست که خودش آن را «دیکتاتوری عقاید در قلب قاره کهن» می نامد. این اقدام لحن سیاست خارجی دولت جدید آمریکا را تعیین کرد و پاریس، برلین و بروکسل را آشفته ساخت.

اما ونس فقط در سیاست خارجی سنت شکنی نمی کند. دولت او مهاجران را بدون طی روند قانونی به یک زندان در السالوادور منتقل می کند؛ زندانی که به گفته مقامات آن کشور، تنها در تابوت می توان از آن خارج شد. ونس همچنین حمله ای بی امان را علیه استقلال دانشگاه های آمریکا به راه انداخته است. سخنرانی معروف او با عنوان «دانشگاه ها دشمن اند» که در پاییز ۲۰۲۲ در کنفرانس ملی محافظه کاران انجام شد، نمایانگر این خط فکری بود. به گفته ونس، دانشگاه ها به «مضحک ترین ایده هایی» که تاکنون در آمریکا رواج یافته اند، مهر اعتبار می زنند. او می گوید: «اگر واقعاً بخواهیم به اهدافمان در این کشور برسیم، باید دانشگاه ها را به طور تهاجمی مورد حمله قرار دهیم.»

ونس در دیدار زلنسکی و ترامپ

این شور و اشتیاق از کجا می آید؟

جنبش «عظمت رابه آمریکا بازگردانیم» سال ها فاقد یک هسته ایدئولوژیک سختگیرانه بود؛ عمدتاً به این دلیل که شخص ترامپ بیشتر یک چهره سرگرم کننده بود تا یک سیاستمدار. او یک دلال املاک بود که مسابقات زیبایی ترتیب می داد و بعدها با یک برنامه تلویزیونی به شهرت رسید. ترامپ دیدگاه هایی داشت که سال ها همراهش بود: این که آمریکا از سوی اروپا و چین بهره کشی شده و باید از درگیری های جهانی فاصله بگیرد؛ اما ترامپ هرگز در دنیای سیاست چهره ای جدی نبود و حتی وفادارترین طرفدارانش نیز ادعا نمی کنند که او یک محافظه کار اصولگرا بوده است.

در مورد ونس اما وضعیت متفاوت است. به گزارش اشپیگل، ونس مردی عمیقاً مذهبی است که در سال ۲۰۱۹ به آیین کاتولیک گروید و یک روز پیش از درگذشت پاپ فرانسیس، در رم با او دیدار کرد. او اهل مطالعه کتاب است و دانش خود را از برنامه های شبانه فاکس نیوز نمی گیرد. ونس تحت تأثیر اندیشمندی به نام «چارلز موری» قرار دارد؛ نویسنده کتابی جنجالی درباره توزیع نژادی هوش و همچنین نویسنده کتاب «از هم پاشیدن»، که از اولین هشدارها درباره شکاف اجتماعی در آمریکا بود.

او از طرفداران «راد دریهر»، نویسنده محافظه کار و منتقد تند سیاست های هویتی چپ نیز هست. معاون رئیس جمهور آمریکا سفری فکری را پشت سر گذاشته که او را تا مرز راست افراطی آمریکا کشانده و با ایده هایی مواجه کرده است که تا همین اواخر در کاخ سفید غیرقابل تصور به شمار می رفتند.

به گزارش اشپیگل، چهره های افراطی دور ونس را احاطه کرده اند، از جمله افرادی مانند «جک پوسوبیک» که نظریه توطئه ای درباره اداره یک حلقه قاچاق کودکان توسط «هیلاری کلینتون» در زیرزمین یک پیتزافروشی در واشنگتن را منتشر کرده بود! این شخص باور دارد نباید با چپ گرایان مانند انسان ها رفتار کرد و برده داری را «شکلی طبیعی از روابط انسانی» توصیف کرده است!

خانه کودکی ونس در کنتاکی

مرگ روزولت، سرآغاز دیوان سالاری

از دیگر دوستان ونس، «کرتیس یاروین» است؛ برنامه نویسی که به یکی از متفکران اصلی جنبشی تحت عنوان های «پست لیبرالیسم»، «راست نوین» یا «روشنگری تاریک» تبدیل شد. یاروین معتقد است که «فرانکلین روزولت» رئیس جمهوری که آمریکا را در جنگ جهانی دوم هدایت کرد، آخرین رئیس جمهور واقعاً تأثیرگذار آمریکا بوده است. به روایت یاروین، پس از مرگ روزولت در پایان جنگ جهانی دوم، قدرت به معاونش، «هری ترومن» منتقل شد؛ کسی که به باور یاروین، فاقد توانایی لازم برای حفظ قدرت عظیم در کاخ سفید بود. در این لحظه، به گفته یاروین، انتقال قدرتی رخ داد که تا امروز ادامه داشته است. او می گوید آمریکا از آن زمان به سوی یک دیوان سالاری حرکت کرده که مستقل از رئیس جمهور وقت، واشنگتن را اداره می کند. این، همان چیزی است که ترامپ و ونس آن را «دولت پنهان» می نامند.

ونس در مصاحبه ای در سال ۲۰۲۱ گفته بود: «من همیشه با این اندیشه همدلی داشته ام که ما دیگر یک جمهوری بر مبنای قانون اساسی نداریم. ما یک کشور دیوان سالار هستیم که در آن دیوان سالاری همه چیز را کنترل می کند.» به همین دلیل او خواستار یک شکاف افراطی و آغاز «انقلابی از بالا» شده بود.

ونس گفته بود: «اگر اجازه دهیم که دیوان سالاران کشور را اداره کنند، حتی اگر جمهوری خواهان پیروز شده باشند، ما شکست خورده ایم.» او توصیه کرده بود که ترامپ باید کارمندهای دولت را اخراج و با نیروهای خود جایگزین کند؛ قوه قضاییه را تحت کنترل درآورد و اگر دادگاه ها جلوی او را گرفتند، باید همانند «اندرو جکسون» رئیس جمهور سابق آمریکا، در برابر ملت بایستد و بگوید: «دیوان عالی حکم خود را صادر کرده است؛ حالا بگذارید خودش آن را اجرا کند.»

وقتی ونس در گذشته حرف هایی از این دست می زد، هنوز حتی به سنای آمریکا هم راه نیافته بود. اما امروز این سخنان برنامه ای را منعکس می کند که ترامپ طی ۱۰۰ روز اول دوره دوم ریاست جمهوری خود پیاده کرده است: نابودی سازمان های دولتی و تهدید قضات مخالف کاخ سفید. در واشنگتن اکنون صحبت از «بحران حکومتی» است. ترامپ وزیر آموزشی منصوب کرده که مأموریت اصلی اش منحل کردن وزارتخانه خود است. این برنامه، همان چیزی است که کرتیس در سال ۲۰۱۲ آن را با عنوان «بازنشسته کردن همه کارمندان دولتی» مطرح کرده بود؛ البته با افزودن این توصیه که ایالات متحده باید همچون یک شرکت اداره شود: «ما به یک مدیرعامل نیاز داریم و مدیرعامل یک ملت را دیکتاتور می نامند.»

آیا ونس هم چنین دیدگاهی دارد؟ همراهان او می گویند ترامپ و ونس این مأموریت را دارند که آمریکا را به شکلی بنیادین تغییر دهند. آنان معتقدند که ترامپ نه تنها آرای مردمی را به دست آورده، بلکه در همه ایالت های رقابتی نیز پیروز شده است. ترامپ در برابر رسانه های دشمن و موجی از دادخواست ها و پیگردهای قضایی مقاومت کرده است. از منظر ونس، این او و ترامپ نیستند که به دموکراسی بی اعتنایی می کنند، بلکه دشمنان دموکراسی در واقع همان مخالفان آن ها هستند.

به گزارش اشپیگل، پیوستن به نیروهای مسلح آمریکا و عملیات در عراق تردید و بدبینی ونس نسبت به کشورش را عمیق تر کرد. ونس بعدها در مقاله ای برای مجله کاتولیک «لامپ» نوشت: «در سال ۲۰۰۵ به عنوان یک ایده آلیست جوان وارد عراق شدم تا لیبرالیسم و دموکراسی را به ملت های عقب مانده جهان بیاورم. در سال ۲۰۰۶ در حالی به آمریکا بازگشتم که از اساس نسبت به جنگ و ایدئولوژی آن شک داشتم.» گرچه جنگ عراق بر پایه دروغ استوار شده بود و این نقد ونس یک انتقاد به جا بود، اما این تجربه همچنین تصور ونس را از وجود یک «رژیم» غیرقابل اعتماد در واشنگتن تقویت کرد؛ تصوری که هنوز هم آن را باور دارد.

جبران زخم های کودکی در دنیای سیاست

حتی در مقام معاون رئیس جمهور ایالات متحده، ونس همچنان نقش یک چهره شورشی علیه نظام مستقر را بازی می کند. او در اظهاراتی که یادآور شرایط دشوار زندگی اش در کودکی است، می گوید: «زمانی که طبقه حاکم به شما حمله می کند، پاسخ درست این است که حقیقت را بیان کنید!»

رسانه آلمانی این را کلید فهم شخصیت ونس می داند؛ شخصیتی که «کینه یا زخمی از گذشته در دل دارد» و این زخم دائماً او را به سوی رویارویی و جنگ سوق می دهد. ونس حتی در لطف ها و کمک هایی که دریافت کرده نیز نوعی تحقیر از سوی نخبگان را می بیند؛ حرکتی از سر تکبر که هدفش تأیید وجاهت اخلاقی خودشان بوده است.

ونس که در دانشکده حقوق دانشگاه «ییل» تحصیل کرده، می گوید در آنجا خود را یک «بیگانه فرهنگی» می دیده است. او سرانجام در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که هیچ آمریکایی عاقلی نباید فرزندان خود را به این دانشگاه ها بسپارد و گفت: «خانم ها و آقایان، ما فرزندانمان را به دست دشمنانمان می سپاریم. این باید متوقف شود.»

ونس در لباس نظامی

تغییر ۱۸۰ درجه نسبت به ترامپ

به گزارش اشپیگل، توضیح دیگر برای تغییر مسیر ونس، فرصت طلبی است. سیلی از مقالات اولیه، مصاحبه ها و پیامک های فاش شده وجود دارد که نشان می دهد ونس در ابتدا دیدگاه تحقیرآمیزی نسبت به ترامپ داشت. او ترامپ را «هیتلر آمریکایی» و «افیون توده ها» خوانده بود. در فوریه ۲۰۱۶، زمانی که ترامپ برای نخستین بار قصد داشت نامزد جمهوری خواهان شود، ونس نوشت: «به سرعت فهمیدم که ایده های سیاسی واقعی ترامپ میان بی اخلاقی و پوچی در نوسان است.» کمتر کسی در جناح راست آمریکا به اندازه ونس با چنین شدت و تلخی علیه ترامپ موضع گرفته بود.

اما زمانی که ونس برای ورود به سنا از ایالت اوهایو نامزد شد، به حمایت ترامپ نیاز پیدا کرد. بنابراین، او به عمارت مارالاگو رفت، با «دونالد ترامپ جونیور» پسر ترامپ دوستی برقرار کرد و به صورت علنی از گفته های گذشته خود عذرخواهی کرد. این تغییر موضع آنقدر آشکار بود که تمسخر و نقد ونس به یک ژانر خاص در رسانه های لیبرال آمریکایی تبدیل شد. تیترهایی نظیر «جی دی ونس به لاشخورها پیوست» یا «سقوط اخلاقی جی دی ونس» در رسانه ها دیده شد. غمگین ترین متن را «دیوید فروم»، نویسنده سابق سخنرانی های «جورج دبلیو بوش» نوشت. فروم نوشت: «بسیاری از کسانی که ونس سابق را می شناختند، این سوال را می پرسند که چه بر سرش آمده؟ اما من دیگر زیاد به این سوال فکر نمی کنم؛ پاسخ خیلی واضح است.»

به گزارش رسانه آلمانی، دوستان ونس در جناح راست معتقدند که دولت جدید آمریکا در مبارزه علیه «رژیم» هنوز بیش از حد محتاطانه عمل می کند. گرچه لیبرال های واشنگتن از «ایلان ماسک» و تیم او که به نیابت از ترامپ هزاران کارمند دولت را اخراج کرده اند، واهمه دارد، اما «کرتیس یاروین» ماسک را فردی می بیند که عظمت مأموریت ترامپ را درک نکرده است.

ونس و ترامپ

آمریکایی ها به این افراط افسارگسیخته تن می دهند؟

یاروین می گوید: «همه فکر می کنند ماسک یک راست گراست، اما این یک سوءتفاهم بزرگ است. ماسک یک دموکرات است، درست مانند دموکرات های دوران بیل کلینتون.» از نظر یاروین، ماسک و تیمش هدفی برای تغییر بنیادی حکومت ندارند، بلکه فقط به دنبال صرفه جویی چند میلیارد دلاری و ایجاد ترس هستند.

با این حال، به نظر می رسد که مردم آمریکا در حال حاضر خواهان آشوب بیشتری نیستند. میزان محبوبیت ترامپ از زمان آغاز دومین دوره ریاست جمهوری اش به طور مداوم کاهش یافته و اکنون به طور قابل توجهی در منطقه منفی قرار دارد؛ یعنی تعداد افرادی که از عملکرد او ناراضی هستند بیشتر از افرادی است که از او رضایت دارند. ونس به عنوان نامزد معاونت ریاست جمهوری، به مسائلی پرداخته بود که دغدغه بسیاری از آمریکایی هاست: خروج مشاغل صنعتی با دستمزد بالا به چین و مکزیک، جنگ های بی پایان در غرب آسیا که آمریکایی های طبقه فرودست را به کشتن داد، عدم تمایل اروپایی ها برای تأمین امنیت خودشان و نخبگان جریان چپ.

اما ونس، که در کتابش با نگاهی ظریف به آمریکا و زندگی خودش پرداخته بود، در مسیر ورود به سیاست به یک افراط گرای تمام عیار تبدیل شده است؛ یک جنگجوی مقدس از جناح راست. سیاست تجاری دولت او در آستانه فروبردن اقتصاد جهانی به هرج ومرج است. ونس طرفدار نوعی انزواگرایی است که بسیاری را در اروپا نسبت به بقای ناتو دچار تردید کرده است.

اشپیگل مطلب خود را این گونه به پایان می رساند: سوال اینجاست که آیا آمریکایی ها واقعاً این جنگ فرهنگی ونس را می خواهند؟ آیا آن ها خواستار یک «ضدانقلاب راست گرایانه» هستند؟

منبع: ایسنا

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین