میثاقی؛ آقای (من)! - نقطه ضعفی که حقیقتا مخاطب را آزار می دهد

به گزارش سرویس ورزشی خبر ناب به نقل از همشهری - حالا چیزی حدود ۵سال از سپرده شدن باکس دوشنبه شب های شبکه سوم سیما به محمدحسین میثاقی و برنامه فوتبال برتر می گذرد. اگر مسائل شخصی و حواشی پرشمار شروع این برنامه را کنار بگذاریم، با نگاهی منصفانه می توان به ارزیابی عملکرد این مجری تلویزیونی پرداخت؛ آنجا که حتما ویژگی های مثبتی در کار میثاقی وجود دارد، اما بعضی خصیصه های منفی همه چیز را تحت تأثیر قرار می دهد و حاصل کار را تا حد زیادی از بین می برد.

نقاط قوت

حقیقت آن است که شاید محمدحسین میثاقی به اندازه کافی کاراکتر محبوبی بین مخاطبان نباشد اما اصلا مجری و برنامه ساز بدی نیست. او اشراف بسیار زیادی روی وقایع فوتبال ایران دارد و این موضوع حتما به سود کارش تمام می شود. تقریبا هیچ اتفاق مهمی نیست که از میدان دید میثاقی خارج باشد.

به علاوه این مجری از سرعت انتقال بالایی هم بهره می برد و در لحظه می تواند واکنش های خوبی به مهمانان داشته باشد. خیلی مواقع پرسش های او یا جملاتی که در جواب مهمانان می گوید، نشان از همین سرعت انتقال چشمگیر دارد. میثاقی جسارت انتقاد مستقیم از سوژه ها را هم دارد و بارها دیده ایم چطور مخاطبش را بدون رودربایستی به چالش می کشد. تلاش برای نوآوری را هم باید به لیست مزایای او افزود؛ جایی که از همان ابتدا مثلا از ۳کارشناس داوری برای بررسی صحنه های مشکوک استفاده کرد یا برای پوشش دربی اخیر پایتخت، توانست به تصاویر گرفته شده از روی لباس داور وسط دسترسی پیدا کند. در نهایت فراموش نکنیم کار میثاقی مثلا نسبت به سال های ابتدایی تولید برنامه۹۰بسیار دشوارتر است؛ چون آن زمان هرگز خبری از این همه سایت، صفحه و رسانه نبود و کل فوتبال ایران یک هفته منتظر فرارسیدن دوشنبه می ماند، اما امروز هر یک مخاطب را باید از دهان صد شیر قوی بیرون کشید.

نچسب؛ خیلی نچسب

ابتدا مزایای کار میثاقی را نوشتیم تا متهم به یکسویه نگری نشویم. با این همه، اگر با وجود تمام این امتیازات باز هم فوتبال برتر آن اقبال مورد انتظار را پیدا نمی کند، این موضوع حتما دلایلی دارد. دیگر همه چیز هم به دوگانه کهنه میثاقی و فردوسی پور مربوط نمی شود، بلکه بعضی جاها نوع و جنس رفتار مجری فوتبال برتر توی ذوق می زند. اینطور احساس می شود که میثاقی به شدت علاقه به خودنمایی دارد. در هر قسمت شاهد تک گویی های طولانی این مجری، تماما از زاویه دید «دانای کل» هستیم. او خودش را موظف می داند در مورد همه مسائل روز فوتبال ایران اظهارنظر کند و موضع روشن و قطعی بگیرد؛ مثل همین برنامه اخیر که از بیرانوند به عنوان بهترین گلر ایران نام برد. چرا؟ اصلا چرا نظرات شخصی این مجری باید برای هواداران مهم باشد؟ خیلی از آنهایی که پای برنامه او می نشینند، به پیگیری اتفاقات و سوژه های مهم این حوزه علاقه دارند؛ اینکه مصاحبه بازیکنان و مربیان و مدیران را بشنوند یا نظر کارشناسان را در مورد صحنه های ملتهب داوری بفهمند. آنها میثاقی را صرفا در چشم گرداننده برنامه می بینند و خیلی برای شان مهم نیست او در مورد مسائل مختلف چه فکری می کند.

محمدحسین اما شیفته سخنرانی، تعیین تکلیف و وایرال شدن است؛ همانطور که از استفاده افراطی و غیرضروری از کلمات خارجی لذت می برد و لابد فکر می کند اینطوری باکلاس تر است، همانطور که بعد از این همه سال هنوز از اینکه نشان بدهد با همه اهالی فوتبال رفاقت دارد و صمیمی است، لذت می برد. فهمیدیم همه با شما دوست هستند، دیگر نیازی نیست رضا غندی پور را هم به اسم کوچک صدا بزنید و روی آنتن نصیحتش کنید! در مجموع اگر از حجم «من» میثاقی کاسته شود، شاید مهم ترین مانع موفقیت بیشتر فوتبال برتر کنار برود. این همه خودنمایی، حقیقتا مخاطب را آزار می دهد.

منبع: روزنامه همشهری

این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : همشهری آنلاین