منش پزشکیان؛ داش آکلی نه پروتکلی

به گزارش سرویس سیاسی خبر ناب به نقل از فرارو - مسعود پزشکیان در مقام رییس جمهوری، نزد خیلی ها در شمایل یک کاراکتر سینمایی هم شناخته می شود. یکی از شعار های هواداران او در ارومیه این بود: «مسعود خان، ستارخان، باقرخان». همین قیاس، خوانش قهرمانانه و ملی از اوست که در ساحت تاریخی- سیاسی بازنمایی می شود.

به گزارش عصرایران، او به دلیل برخی خصلت های فردی و ویژگی های شخصی مثلا زبان بدن، لحن و بیان یا نوع راه رفتن و میمیک صورت مثل شیوه لبخند زدن، در صورت های سینمایی هم بازنمایی شده است.

بر اساس آنچه در شبکه های اجتماعی طی هفته گذشته تولید و منتشر شده راه رفتن او با «ناصر ملک مطیعی» در نقش «فرمون» فیلم «قیصر» قیاس شده و حتی موسیقی متن این فیلم را بر روی راه رفتن او گذاشتند که شمایلی از یک کاراکتر سینمایی ایجاد می کرد.

برخی هم با ارجاع به همین مونتاژ و هنوز مستقر نشده او را «قیصر سیاست ایران» نامیدند. یکی از مولفه های مهم در سینما به ویژه بازیگری، زبان بدن است و شاید در میان رئیس جمهور های ایرانی، کسی به اندازه مسعود پزشکیان از زبان بدن متنوع و خاص برخوردار نبوده است. زبان بدنی که هم در مناظره ها و هم در ملاقات هایی که به عنوان رییس جمهور منتخب با شخصیت های مختلف سیاسی داشته، همچنین نرمش کردن در زمان استراحت مناظره ها مورد توجه رسانه ها قرار گرفته و تحلیل های نشانه شناسانه شده است.

اگر رئیس جمهور های معمم را کنار بگذاریم، او در میان رئیس جمهور های غیر معمم، بلند قد ترین و چهارشانه ترین شان است که تا کنون دیده ایم. فیزیک صورت و بدن او شباهت هایی با «جمشید هاشم پور» بازیگر و زنده یاد «حبیب محبیان» خواننده پاپ دارد.

واقعیت این است که مسعودپزشکیان به واسطه همین زبان بدن و فیزیک متفاوت از رییس جمهور های پیشین شمایل تازه ای از یک سیاست مدار را برمی سازد با سویه های سینمایی پررنگ.

نوع راه رفتن و دست دادنش یا استایل او از نیم رخ، در کنار حرکات دست و سر حین سخنرانی، راحت بودن در حرف زدن یا با دوربین یا مردم، آن تصویر قالبی خشک و عصا قورت داده بودن یک سیاست مدار را شکسته و حس صمیمیت و خودمانی بودن در ذهن و حس مردم ایجاد می کند.

خودش هم دیروز گفت خیلی اهل رعایت پروتکل های رسمی نیست و همان طور که هست می نماید. نوع راه رفتن و حرکات دست هایش هم نشان می دهد منش او بیشتر "داش آکلی" است تا "پروتکلی".

برخی عکس هایی که از او در فضای مجازی منتشر شده مثل عکس هایش در باغ و در حال کشاورزی یا عکس هایش هنگام جراحی و با لباس اتاق عمل، یا عکس هایش با لباس ورزشی در حال بازی فوتبال گل کوچک و عکس های خانوادگی این حس صمیمت و خودمانی بودن را تشدید کرده و به همذات پنداری تماشاگر با قهرمان یا شخصیت محبوب یک فیلم سینمایی می ماند.

قهرمانی که مثل قیصر یا فردین، خصلت های پهلوانی و لوطی منش مردم کوچه و بازار را دارد و حس همدلی را برمی انگیزد. مثلا در اولین مواجهه مردمی پس از رئیس جمهور شدن، خواندن متن بیانیۀ خود را متوقف می کند ومی گوید: «فکر می کنم این متن ها را بخوانم شما خسته می شوید؛ اصلا نمی خوانم و نوشته را می دهم به رسانه ها» که با تشویق و استقبال مردم همراه می شود.

همین ویژگی ها، چه ویژگی های فیزیکی و زبان بدن و شیوه بیانش و چه راحتی و صمیمی بودنش و در نهایت شباهتش به کاراکتر های جوانمرد در سینمای ایران دلایلی است تا از او تصویر یک رئیس جمهور لوطی منش ترسیم شود.

این خبر توسط سایت فرارو منتشر شده و خبر ناب صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.

منبع : فرارو